This is Andrea, right?
Door: Andrea
Blijf op de hoogte en volg Andrea
18 December 2015 | Malta, Sliema
Afgelopen zaterdag zijn mijn fijne vriend Dide en haar moeder aangekomen op Malta (helaas zijn ze ook alweer weg[Symbol]). De avond vantevoren had ik een taxi geboekt om ons van het vliegveld naar het hotel te brengen. Omdat ik in de afgelopen maanden toch wel wat vaker een taxi heb besteld sta ik in hun systeem. Nadat ik had aangegeven waar ik moest worden opgehaald en moest worden afgezet vroeg de telefoniste heel vriendelijk: ‘This is Andrea, right?’’ Yes Yes Yes, of ik me hiervoor schaam? Nee hoor, scheelt me weer tijd en hoef ik mijn naam niet weer te spellen.
Met mijn naam hebben ze hier toch wel moeite (mijn voornaam uiteraard niet, hierbij denken ze alleen dat ik een man ben maar daar kan ik mee leven). Friens? Frijins? Frins? Frains?
Hier in het hotel ben ik heel veel bezig met de medewerkers en dan met name met de managers. Er is echter een manager die me na bijna vier maanden nog steeds zijn emails richting mij begint met: ‘’Dear HR assistant’’. Joa, zo heet ik in mijn dagelijks leven. Ik heet geen Andrea meer. Dit is het moment dat ik mijn naam verander. Mocht iemand me nog Andrea noemen, dan weet je nu dat ik niet meer luister. Nee het is natuurlijk een grap voor mensen die het nog niet door hadden, want er zijn natuurlijk ergere dingen in het leven zoals het feit dat ik op dit moment kan gaan zwemmen in mijn schoenen.
Maar om even terug te komen op het feit dat Dide en haar moeder hier waren, want daar begon ik mee voordat ik weer afdwaalde..... Het was super dat ze hier waren. Beetje winkelen, beetje sightseeing, beetje toerist uithangen, beetje eten, ongegeneerd lelijke foto’s maken en Dide die heel blij was met de kerstverlichting op straat. Want dat kunnen ze wel goed hier op Malta. Ik woon vlakbij de winkelstraat in de buurt (ZO GEVAARLIJK!) en hier draaien ze de hele dag kerstmuziek op een volume waar je u tegen zegt, zijn er asociaal veel kerstlampjes en zijn er mensen op straat die in paniek nog even de laatste kerstcadeau’s bij elkaar rapen, I love Christmas.
Omdat ik al tegen het einde van mijn stage aanloop en ik bezig ben met het verzamelen van bewijsmateriaal voor mijn stageverslag ben ik nu veel mensen lastig aan het vallen. Ik heb een lijstje gemaakt van dingen die ik nog moet doen voordat ik mijn stageverslag moet opsturen en dat is nog best veel. Dit lijstje bestaat uit dingen die ik nodig heb van verschillende managers en ik kan wel zeggen dat dit een onmogelijke taak is. Ze hebben hier de ‘’alles komt goed, maak je nou maar geen zorgen ik doe het uiteindelijk wel’’ mentaliteit, maar ik heb nog geen paniek. Nog niet.
Ondertussen heb ik nog steeds lekker een kamertje voor mijzelf. Nadat mijn Italiaanse kamergenote de Manwel Dimech street twin room two heeft verlaten is er niemand voor haar in de plaats gekomen. Super fijn! Ook heeft de accomodation department een brief gestuurd naar iedereen dat ze vanaf 21 december tot 4 januari vakantie hebben en dat ze graag willen dat iedereen de rekening komt betalen tot 4 januari. Ze hebben hier rekening gehouden met een winter tarief wat inhoudt dat ze denken dat we gaan stoken tot we erbij neervallen en dat brengen ze ook iedereen (met heel veel plezier) in rekening. Alles erboven wordt uiteraard niet in rekening gebracht (als we erbovenuit komen dan spring ik van een flat want ze hebben echt een flink mooie rekening gegeven).
Ik heb behalve jullie trouwe lezers ook fans hier in het hotel in de vorm van mijn fijne mede stagiaires. Als ik even geen inspiratie heb stellen zij voor dat ik een stukje moet schrijven over hun. Aangezien ik hen altijd voor gek verklaar en ze dan heel zielig kijken heb ik deze week besloten dat Jeska een stukje mag schrijven. Ik wil hier wel even bij zeggen dat ze denkt dat ik dit stukje schrijf maar ik ga haar even mooi citeren (ookal lijkt het alsof ik het schrijf... volgen jullie het nog een beetje?)
‘’Bij deze wil ik nog wat inbrengen over mijn fijne collega Jeska. Al meerdere keren zijn we lekker wezen kokkerellen in mijn paleisje. Ik vind het fijn zo’n steun en toeverlaat te hebben aan haar als ik niks te doen heb en kan buurten in haar office samen met Nadia. Godzijdank vliegen we ook nog eens samen naar huis! WAT EEN FEEST.’’ - Jeska Richterink
Terwijl Justin Bieber nu voor de 10000000ste keer op de radio is, want blijkbaar is hij nu helemaal ‘’the shit’’, en Jeska weer een blij meisje is, ga ik doei, dag en adieu zeggen.
Tot de volgende keer!
x Andrea
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley