My first visitors

Hallo!

Jongens het spijt me heel erg, ik schaam mij diep! Het is al bijna twee weken geleden sinds ik de laatste blog heb geupload!
Maar goed ik zal jullie niet langer in spanning houden en zal beginnen aan mijn amazing story.

Afgelopen zaterdag was het dan eindelijk zover, mijn eerste bezoek. Na een uur en een kwartier in de bus te hebben gezeten en een uur te hebben gewacht op het vliegveld kwamen Dion en zijn mama daar toch eindelijk door de poortjes heen gelopen. FEEST!
Het was een geweldig weekend met vooral veel uit eten, sightseeing, genieten van het weer en vooral genieten van elkaars aanwezigheid. Het was echt een top weekend!
Maar ken je dat gevoel dat als je met je ogen knippert het ineens een andere dag is? Nou dat had ik dus ook..... voor ik het wist was het woensdagochtend 5 uur. Binnen een half uur opgestaan, aangekleed, spullen gepakt en werd ik voor de deur afgezet en zag ik de taxi in de verte verdwijnen. DRAMATISCH MOMENT.

Woensdagochtend was ik om half zeven al op het werk. WAT IS MIS MET JOU ANDREA hoor ik je denken. Nou, aangezien ik om vijf uur al wakker was en ik zo slim was om niet weer naar bed te gaan ben ik maar eerder gaan werken.
Toen ik op het werk aankwam vroeg mijn baas heel serieus: ‘’Andrea, what are you doing here?’’ Ja vriend, geen idee want ik ben een wrak. Dat heb ik niet gezegd maar dat was wel van mijn gezicht af te lezen. Om kwart voor tien liet hij me ook lekker gaan en heb ik nog 4 uur lang geslapen. I needed that.....

Hier op Malta ga ik dagelijks met de bus. Vanaf mijn bushalte, Sliema Ferries, rijdt letterlijk iedere bus naar mijn werk in St. Julians. Op de terugweg rijdt ook iedere bus behalve de 120 (dit is gewoon even informatie wat ik met jullie wil delen, jullie hoeven het niet te onthouden maar hey, je weet maar nooit wanneer je het nodig zult hebben).
Deze week stond ik netjes na het werk op de bus te wachten. Aangezien bijna iedereen hier de bus pakt (op die maniakken in de auto’s na dan) is het soms (altijd dus) super druk in de bus. Omdat ik de luxe heb om iedere bus te pakken die stopt wacht ik altijd op een iets legere bus. Zo ook afgelopen donderdag. Er kwam een bus aan die super vol was en die bus erna ook. De derde bus kwam aangereden en ik zag dat die leeg was dus ik houdt hem aan. Dat vond de buschauffeur alleen niet zo leuk. Ik kreeg een preek dat ik ook gewoon die andere bussen had kunnen pakken want ja, nu moest hij stoppen. Nadat ik hem nog op een vriendelijke manier vertelde dat die bussen volzaten en hij echt oprecht boos was dat ik in die bus gestapt was ben ik maar netjes op mijn plek gaan zitten. Maar vriend, dit is toch je baan of niet? Anders had je maar formule 1 coureur moeten worden dan hoef je niet te stoppen voor mensen. Joe daaaaaaag!
(ik heb overigens wel tegen hem gezegd toen ik uitstapte, en voordat ik snel wegrende, dat hij zijn attitude moest veranderen #YOLO)

Vanmorgen toen ik mijn ontbijtje wilde maken kwam ik erachter dat een van mijn huisgenoten geniet van mijn peperkoek. MIJN peperkoek (ontbijtkoek voor de Hollanders onder ons want peperkoek kennen ze dus niet.)
Ik had gisteren een klein stukje overgelaten zodat ik dat vandaag mee naar het werk kon nemen. Vanmorgen was dat stukje weg en was er een nieuw pak aangebroken. HOE DAN?!!?!
Maat, dat is mijn peperkoek blijf er vanaf!
Het is een special delivery die mijn vriendje heeft meegenomen uit Nederland, blijf ervanaf!
Je zou denken dat een persoon van 55+ wel zou begrijpen dat als je het product niet hebt gekocht je er met je poten vanaf blijf, maar duidelijk niet.
Zou het echt nodig zijn om een briefje op te hangen met de tekst: ‘’ If you did’t buy it, you do not touch or eat it’’? Blijkbaar wel.....
Ik zal jullie de volgende keer bijpraten over de Peperkoek steler.

Vandaag kwam de security manager mij heel serieus vertellen dat de winter toch echt wel begint volgende week want het gaat zeker 6 graden zakken. OH NEE HOE MOET IK OVERLEVEN IN 25 GRADEN?!?!? Jongens, geen probleem en vooral geen paniek, ik heb het volledig onder controle.
Ik zal wel aan jullie denken als ik morgen of zondag, of allebei, met mijn reet aan het zwembad lig.

Ik denk dat ik jullie nu wel jaloers genoeg heb gemaakt of simpelweg aan het huilen.
Ik spreek jullie volgende week!

Adiee wah!
X Andrea