It is time to say goodbye

Twintig weken geleden zette ik mijn eerste blog online waar ik met trots vertelde dat ik eindelijk was gearriveerd op Malta. Ik vertelde jullie dat ik het toch wel zwaar had en dat ik besefte dat ik er alleen voor stond maar ik was klaar om mijn avontuur te beginnen.
Ik kreeg van veel mensen de leukste berichtjes, gelukswensen en de beste adviezen. Op dat moment had ik dat even nodig want wat was het een verandering ineens. Het advies van Maurits staat me ook nog heel erg goed bij. Hij zei: ‘’ voordat het weer emotioneel wordt even relativeren. De vijf maanden zijn zo voorbij!’’ En wat heeft hij gelijk! Dit is gewoon al mijn laatste blog en morgenvroeg pak ik het vliegtuig terug naar Nederland met Malta als herinnering.

Als ik terugkijk op mijn stage hier op Malta kijk ik terug met een glimlach, want wat heb ik toch allemaal meegemaakt!
Sterven van de hitte in mijn businesssuit omdat het 40 graden is en mijn dresscode smart is, gedumpt worden in de middle of nowhere omdat de buschauffeur ineens de keuze maakt om weg te rijden zonder passagiers, bijna worden aangereden door een auto omdat je gewend bent dat de auto’s van links komen als je wilt oversteken (niet dus), vanuit stage aan het zwembad gaan liggen, de verkeerde datum op de loonstrookjes zetten zodat ik weer overnieuw kan beginnen en nog veel meer!

Tijdens mijn stage heb ik heel veel geleerd. Ik heb heel veel geluk gehad met mijn stagebegeleider. Ik kreeg alle kansen en domme vragen bestonden niet. Ik moet toegeven dat de verhalen die mijn stagebegeleider vertelde over het feit dat hij ooit ‘’the goalkeeper of the Maltese football team’’ was me langzaam de keel uit kwamen maar stiekem was dat toch wel grappig. (Pap gelooft overigens niet dat hij keeper is geweest want hij vond hem toch maar klein......)

In het hotel heb ik mezelf niet alleen ontwikkeld tot de beste HR assistant in de geschiedenis van het Cavalieri Art Hotel, ook heb ik de meest gezellige en leuke mensen ontmoet. Aangezien we in het hotel met toch wel een flink aantal Nederlandse stagiaires zitten is het toch wel makkelijk contacten te leggen. Samen met Iris, Jeska, Nadia, Cora, Rosanna en Henrike hebben wij onszelf uitgeroepen tot de Cavalieri squad (eigenlijk Cavalieri bitches maar ik wilde het beleefd houden) die regelmatig samen hebben gekookt en elkaar hebben ondersteund gedurende de zware werkdagen in het Hotel.

Waar ik me vooral op verheug is om weer in een bedje te liggen en te genieten van de rust en stilte. Het was oke om samen te wonen met mensen van verschillende nationaliteiten maar het is niks voor mij.
Ik heb het geluk gehad dat ik van de 20 weken in totaal 8 weken alleen heb geslapen op een kamer. Mijn huisgenoten waren stuk voor stuk aparte mensen. Ik denk overigens wel dat de Japanse deze week de prijs heeft gewonnen van meest annoying kamergenote aangezien ze zich had opgesloten in de badkamer en dus niet begreep hoe de deur weer openging. Het feit dat ze geen woord Engels sprak hielp niet echt mee. Het eindigde dat ik in mijn kamer stond te schreeuwen naar de deur om op die manier bij haar door te dringen om haar te laten begrijpen dat ze de het slot gewoon moest opdraaien en niet hopeloos moest gaan duwen en slaan tegen de deur.

Nu kan ik me voorstellen dat jullie je afvragen of ik het jammer vind dat het avontuur voorbij is. Natuurlijk vind ik het jammer, ik heb de beste mensen leren kennen en de leukste dingen meegemaakt. Zoals Jaimy, Kirsten en Nicky met wie ik hele weekenden erop uit ging en ik daar praktisch woonde omdat het onlogisch zou zijn om iedere keer op en neer te gaan en mijn leuke Cavalieri meisjes waarmee ik een geweldige tijd heb gehad en die de werkdagen nog beter maakte.
Deze week vroeg iemand mij of ik mijn tijd hier op Malta kon beschrijven in een zin. Ik kan het heel mooi voor jullie samenvatten: I had the time of my life.


Maar ik heb hier geleerd wat ik wilde leren en ik ben een ervaring rijker. Het was leuk, het was geweldig en het is de beste keuze die ik ooit heb gemaakt. Aan alles komt een eind en zo ook aan mijn stage hier op Malta. Ik ben er klaar voor om weer naar huis te gaan en lekker te genieten. Lekker weer tegen Dion aankruipen als ik ga slapen (iets wat ik heel erg heb gemist!) en thuiskomen waar het eten al voor me klaarstaat.

Ik wil jullie allemaal bedanken voor de steun en leuke en lieve berichtjes die ik heb mogen ontvangen, jullie zijn toppers!
En natuurlijk wil ik ook mijn lieve vriendinnetjes hier bedanken, dankzij jullie zijn de afgelopen 4.5 maand top maanden geweest en kan ik terugkijken met een enorme glimlach op mijn gezicht.

Malta, you were amazing, thank you and goodbye!

Xx Jullie weer Nederlandse maat Andrea