Unbelievable

Daaaaag iedereen!
Het is alweer een week geleden en dat betekent dat het tijd is voor een blog. HOERA!
Iedere week zeg ik weer dat ik iets heb meegemaakt wat ik jullie ECHT MOET vertellen dus ook deze week.

Zoals beloofd zal ik jullie eerst een update geven over de peperkoek steler.
Ik had iemand van AM language ( de organisatie die mijn accomodatie regelt) aangesproken om te vragen wat ik nou precies moest doen.. Hij gaf aan dat zij gewoon van mijn spullen af moesten blijven en dat ik een melding zou moeten maken bij AM. Aangezien het weekend was en het kantoor al sluit om 4 uur had ik geen tijd gekregen om dat te doen.
De zondagochtend kreeg ik een bericht dat hij een klacht namens mij had ingediend en dat zij waarschijnlijk een boete zouden krijgen. OH SHIT. Ja precies, want ik moest nog een paar dagen met hen samenwonen. Dat zou gezellig zijn.
Maar goed ze hebben niks gezegd en er zal dus wel geen boete zijn opgelegd.

Afgelopen vrijdag ben ik gaan paardrijden. Ik moet eerlijk toegeven dat ik toch wel een beetje angst had. Nadat ik niet zo soepel op dat paard was geklommen gingen we anderhalf uur lang langs Golden Bay met een geweldige zonsondergang paardrijden. Mijn paard was een schimmel dus de meest logische verklaring was uiteraard dat ik het paard van Sinterklaas had gekregen. Jullie mogen uiteraard jaloers zijn nu.
Na een mooie groepsfoto te hebben gemaakt op de paardjes was het tijd om terug te gaan richting St. Julians. (Ik wil even hierbij de gelegenheid nemen om de reactie van jackie met jullie te delen: ‘’Sow flinke ketel zuurvlees zit je op!)

Het volgende verhaal kan als schokkend worden ervaren.
Toen we na het paardrijden richting de bus liepen om naar St. Julians te gaan om heerlijk te gaan eten bij Cuba gebeurde het volgende...
Het verhaal speelt zich af in the middle of nowhere met geen straatverlichting en een ietwat vervelend briesje. (Voor degene die nu denken: boooooooooooh in Nederland is het pas koud dus alsjeblieft hou op, HIER KAN HET OOK KOUD ZIJN)
Bus 44 kwam aangereden en vertelde ons dat hij ons wel naar Mosta wilde rijden zodat wij daar een andere bus zouden kunnen pakken richting St Julians aangezien onze bus blijkbaar niet reed. Nou dikke prima, dankjewel vriend.
Omdat er verschillende wegen waren afgesloten besloot de buschauffeur in een eenrichtingsweg in te rijden. Alleen kwam er tegenmoetkomend verkeer. Aangezien er naast de bus een redelijk ravijn was vroeg de buschauffeur ons vriendelijk te bus te verlaten voor onze veiligheid zodat hij de bus op de een of andere manier aan de kant kon zetten en vroeg hierbij ook of wij de auto’s die van bovenop de berg kwamen tegen te houden zodat wij later met de bus weer omhoog konden gaan. Nou zo vriendelijk als wij zijn deden wij dat natuurlijk.
Nadat de bus had gekeerd en wij de auto’s vriendelijk hadden tegengehouden ging een Duitse meneer kijken waar de bus bleef. Toen hij terug de berg opkwam zei hij in lichtelijke paniek: ’’ We have a problem, the bus is gone’’. Sorry? De bus is weg? Heeft die buschauffeur niet in de gaten dat er negen mensen missen? Is die chauffeur zich aan het verstoppen? LAAT HIJ ONS SERIEUS HIER IN THE MIDDLE OF NOWHERE STAAN?!?!?!? Het antwoord op al deze vragen is: Ja.

Wat moeten we nu doen? Huilen? Taxi bellen? Maar hoe bestel je een taxi als je niet weet waar je bent? ‘’ Hoi ik wil graag een taxi bestellen. Waar ik ben? Nou derde steen van die grote eikenboom in the middle of nowhere’’. Ik denk wel dat ie ons zou hebben gevonden dan.....
Het vriendelijke Duitse stel had het idee om naar het eerstvolgende stadje te lopen. Ja hoor prima. Aangezien we er toch niet veel aan konden doen, besloten we maar het beste ervan te maken. Door een potje met vet te zingen en stiekem toch wel een beetje te lachen hebben we ons prima vermaakt. Na een uur bereikte we Mellieha en pakte we de bus dan toch eindelijk richting St. Julians.
Welcome to Malta!

Ik vertel jullie uiteraard altijd de hoogtepunten want als ik jullie alles zou vertellen vallen jullie uit pure verveling in slaap. En ik wil dat niet op mijn geweten hebben!

Ik denk dat ik jullie wel weer fijn heb geamuseerd deze avond.

Dag maten, tot volgende week!

Xxxx Andrea